Oscar Onley terug in de wedstrijd tijdens Tour de Suisse

De openingsact

2024 is zeker een jaar van ups en downs geweest voor Oscar Onley. Hij begon schitterend met een etappeoverwinning in de Tour Down Under totdat zijn succes de week erna letterlijk onderuitging tijdens de Cadel Evans Great Ocean Road Race, waar hij op de grond belandde en zijn sleutelbeen brak.

Terugkijkend op die eerste periode van het jaar zegt Oscar: “Ik ging vol vertrouwen de Tour Down Under in. We hadden de nodige trainingskilometers gemaakt en ik had eerder in de winter harder gewerkt dan ooit om klaar te zijn voor de koers. Met die ritzege en de vierde plaats in het algemeen klassement was het een mooie week. Op dat moment hoopte ik dat succes door te kunnen zetten naar Cadel’s Race en later in Europa bij nog een paar wedstrijden.

“Mentaal is het zwaar om te crashen als je goed in vorm bent, dus het was een interessante start van het jaar. Ik moest een soort reset uitvoeren en het seizoen daarna bijna opnieuw beginnen. Ik was natuurlijk teleurgesteld, maar tegelijkertijd probeerde ik het als een zegen te zien en te genieten van de tijd thuis, want daar was ik in de periode daarvoor niet veel geweest. De overwinning nam de druk mentaal een beetje weg en ik wist dat ik de tijd had om terug te komen voor Itzulia Baskenland.”

Van mistige bergen tot Ardennen-pijn

Er volgde een periode van herstel en revalidatie voordat Oscar in maart met het team naar de berg Teide vertrok voor een hoogtestage ter voorbereiding op een spannend raceblok in april. Met drie weken training op de beroemde berg in de benen ging Oscar meteen goed van start met een derde plaats in de GP Indurain en was hij klaar voor Itzulia Baskenland.

Daar raakte Oscar betrokken bij een ongelukkige valpartij in de tweede etappe net buiten de zone van drie kilometer en werd opgehouden, waardoor hij helaas tijd verloor in het algemeen klassement. In een strijdlustige rit op de laatste dag concurreerde hij met de besten in de race vanuit de kopgroep, waarbij hij op de dag uiteindelijk vijfde werd en een beetje een “wat als” gevoel kreeg.

Met het oog op de komende Ardennen-periode hadden Oscar en het team de Amstel Gold Race en La Flèche Wallonne gemarkeerd als de grote wedstrijden waar ze hoopten mee te kunnen doen voor een topresultaat. De plannen en ambities werden echter in de kiem gesmoord toen Oscar helaas voor de tweede keer dit seizoen zijn sleutelbeen brak tijdens de Amstel Gold Race, de derde sleutelbeenbreuk binnen een jaar.

“De onderbreking in april was mentaal veel moeilijker voor me,” legt Oscar uit. “Ik had grote doelen voor de aankomende koersen met de ploeg en dat maakte het veel lastiger. Al je teamgenoten, vrienden en collega’s zien racen en goede resultaten zien behalen, terwijl je op de bank zit en eigenlijk niets kunt doen; dat was een behoorlijk zware periode. Om eerlijk te zijn ben ik toen even gestopt met fietsen. Ik probeerde weg te blijven van mijn telefoon en andere dingen te doen. Ik kocht Lego en probeerde mijn geest bezig te houden. Ik denk dat als je de hele dag op de bank zit en alleen maar nadenkt over wat je zou moeten doen, of wat anderen doen, het bijna overweldigend kan worden. Dus ik probeerde mezelf bezig te houden en het fietsen even te laten voor wat het was.”

Weer die comeback in de racerij

Oscar draagt dit weekend voor het eerst sinds een week of acht weer een rugnummer. Hij heeft de racekriebels terug, maar grapt ook dat hij de dagen graag goed wil doorkomen en “als er in sommige etappes niets gebeurt en ik gewoon in het peloton eindig zonder ongelukken, zou dat ook leuk zijn”.

Natuurlijk wil de talentvolle telg uit het Developmentprogramma niet alleen deel uitmaken van het peloton; hij wil de hele week meestrijden in de koers.

“Op papier denk ik dat het parcours echt bij mijn eigenschappen past. Ik wil het beste uit deze kans halen en laten zien waar we de afgelopen maanden hard aan hebben gewerkt. Ik wil zo goed mogelijk voor de dag komen.”

Als we naar het parcours kijken, zien we dat bijna elke etappe eindigt op een of andere klim, sommige met serieuzere bergen dan andere. De koers eindigt met een bergtijdrit, een etappe waar Oscar erg naar uitkijkt.

De laatste bergtijdrit reed Oscar toen hij nog junior was in 2020. Op die dag was het Developmentprogramma van het team in actie tijdens Tour de Savoie Mont Blanc en werd er een sportief evenement gehouden op exact hetzelfde parcours. De 17-jarige Oscar reed een stormachtige rit en zette een tijd neer die de 11e tijd zou zijn geweest als hij de echte race had gereden.

“Een van mijn vrienden Lenny [Martinez] deed destijds ook mee aan die koers en nu we rijden allebei Tour de Suisse, dus het is leuk om weer tegen hem te racen in een bergtijdrit.”

Hij is duidelijk opgewonden om weer een startnummer op te spelden. We zullen vol spanning volgen hoe Oscar zich door de week heen ontwikkelt en duimen dat de race soepel en zonder incidenten verloopt.

Oscar heeft een aantal dingen uit zijn moeilijkere tijden geleerd en deelt nog een laatste nuchter inzicht.

“Je moet leren positief te denken, zelfs als niet alles positief is geweest. Dat is wat ik uit dit alles meeneem.”

En nu: tijd om te racen!