Strade Bianche – De Iconische Witte Wegen

De mannenwedstrijd, die voor het eerst werd gehouden in 2007 en toen bekend stond als de Monte Paschi Eroica, veranderde zijn naam in 2013 in de nu zo geliefde “Strade Bianche”. In 2015 lanceerden de organisatoren de eerste vrouwen editie van deze koers. Na het verkrijgen van de WorldTour-status in 2017 is de race, net als de zonovergoten glooiende heuvels van Toscane begin maart, opgebloeid tot een van de must-watch eendaagse races op de kalender. 

Fervente fans vullen op zaterdagochtend vroeg het beroemde Piazza del Campo in de hoop een glimp op te vangen van hun helden en heldinnen. Het publiek zou ook kunnen genieten van de beroemde viering van de Palio en de stormloop van paarden die ongeveer een minuut duurt, maar degenen die het geluk hebben om op het prachtige plein te zijn, zullen getuige zijn van de renners die hun eigen stalen ros bestijgen en op weg gaan voor een epische reis. 

Niet stoffig van naam, wel stoffig van aard 

De naam “Strade Bianche” komt van het Italiaans voor “Witte Wegen”, het zijn deze iconische gravelwegen die het wedstrijdbeeld bepalen. De 2024-editie van de mannenwedstrijd kent het zwaarste en langste parcours tot nu toe, voor het eerst uitgebreid tot meer dan 200 kilometer. Er staat het peloton meer dan alleen een beetje stof te wachten, want ze krijgen te maken met zo’n 71 kilometer aan gravelwegen verspreid over 15 sectoren, waarvan 13 gedeeld worden met de vrouwen, die zelf 40 kilometer aan gravel afleggen in 137 kilometer. 

Natuurlijk halen de witte gravelwegen de krantenkoppen, maar daarnaast is de koers ook berucht vanwege de pittige beklimmingen, samen zorgen ze voor een stevige dag in het zadel. En gezien de aard van de omstandigheden onder de wielen, is stevig in het zadel zitten een must!

Weersverwachtingen 

Zoals gezegd brengt het parcours een aantal mooie uitdagingen met zich mee, maar de race wordt een ander beest als de weergoden hun eigen gang gaan. In de loop der jaren hebben we een verscheidenheid aan weersomstandigheden gezien, maar er zijn er twee in het recente verleden die er meer uitspringen en de koers in twee totaal verschillende perspectieven lieten zien, zowel symbolisch als letterlijk. 

Verzengende temperaturen, zonovergoten wegen en alles erop en eraan; de speciale augustuseditie van Strade Bianche in 2020 was een brute race voor iedereen. Vanwege de Covid-19 pandemie werd de race verplaatst naar 1 augustus en was het startschot voor de terugkeer naar actie voor iedereen in wat een “nieuw normaal” was. De zinderende hitte had het gravel volledig opgedroogd, waardoor het zowel zwaar als mul was, met de stofpluimen die mijlenver zichtbaar waren terwijl de race zich een weg baande door de Toscaanse wijngaarden. 

Omgekeerd liet een van de meest bekende edities, die van 2018, epische en natte omstandigheden zien. In tegenstelling tot de verzengende temperaturen van 2020, waren de stoffige witte wegen nu grijs van aard geworden, was het losse grind gestold tot een pasta die aan de fietsen en de renners plakte. De natte staat van het parcours bracht ook uitdagingen met zich mee op het gebied van wegligging, want alles was gladder onder het wiel. Door de verminderde tractie verplichtte de om zich zittend in het zadel een weg naar boven te banen. Bij de aankomst bij de finishlijn in Siena, geen droge draad meer op het lijf en waren de anders zo kleurige outfits door modder onherkenbaar geworden. Het was echt een epische dag – een dag die nog lang in het geheugen gegrift zal blijven voor degenen die meededen aan de race, maar ook voor degenen die het geluk hadden om thuis in de warmte te kunnen toekijken. 

Vaak vindt de race plaats onder schilderachtige omstandigheden, maar omdat de race in het eerste weekend van maart wordt gehouden, weet je tot op de dag zelf nooit zeker wat voor race je krijgt. Dus we weten zeker dat renners, coaches, race staff en fans met ingehouden adem zullen wachten tot ze ’s ochtends de gordijnen opendoen. Hoe dan ook, we zijn zo goed mogelijk voorbereid. 

Tech-praat 

Met de grote verscheidenheid aan parcours, gravel en asfalt, snellere vlakke stukken en glooiende heuvels, er moet een goede balans worden gevonden in de materiaalkeuze om ervoor te zorgen dat de renners over de beste algehele set-up beschikken.

We spraken met Team dsm-firmenich PostNL R&D Expert Piet Rooijakkers die meer inzicht gaf: “Bij het parcours van Strade moeten we rekening houden met de gravelsectoren, maar tweederde van de race vindt plaats op normale wegen, dus het is belangrijk om niet alleen te focussen op het onverharde. Voor ons mannenprogramma gebruiken we voornamelijk Shimano C50-wielsets, terwijl we voor het vrouwenprogramma kiezen voor de C36-optie, daarmee zijn we ook op heuvels op het parcours voorbereidt. Op de wielen gebruiken we Vittoria’s 30mm Corsa Pro Control banden die ons waardevolle extra bescherming bieden op gravel en onverharde wegen, dus daar waar het risico op lekrijden het grootst is. Tot slot, om ervoor te zorgen dat de aandrijflijn en onderdelen zo soepel mogelijk lopen, hebben we met onze Weldtite-smeermiddelen keuze voor verschillende weersomstandigheden.” 

Daarmee zijn ons Mannen- en Vrouwenprogramma klaar voor een uitdagend maar prachtig parcours.  

Een iconische finish 

Als zowel de koers als deze blog het einde nadert, hebben we nog één laatste obstakel te overwinnen: de steile helling naar het beroemde Piazza del Campo. 

Het geluid neemt toe tot een crescendo en volgt de renners terwijl ze zich een weg naar boven vechten over de laatste helling van 500 meter. Deze heeft een gemiddeld steigingspercentage van 11 procent en komt op sommige stukken heel dicht bij de 20 procent! Met deze hellingen na een zware dag in het zadel is het geen verrassing dat sommige renners in de finale kramp hebben gekregen. Misschien moet het plein de bijnaam Piazza del Krampo krijgen… 

Het centrale plein is door UNESCO erkend als de “ideale belichaming van een middeleeuwse stad”. Het centrale plein is ooit bewust precies daar gebouwd waar de hoofdwegen Siena kruisen en waar het tevens een plek is waar politieke en burgerlijke feestdagen gevierd konden worden. Voor de koers is het dan de vraag welk team en renner in de tegenwoordige tijd aan het feest zal zijn!  

Het plein zelf heeft een kenmerkende vorm en is geplaveid in de vorm van een vissenstaart. De rode bakstenen zijn verdeeld in negen verschillende secties die allemaal leiden naar het hoofdkwartier van de stad, het Palazzo Pubblico. Dat is een natuurlijk amfitheater waar je de aanmoedigingen van de menigte door de hele stad kunt horen terwijl de beroemde Italiaanse tifosi hun favoriete helden op hun stalen rossen naar de finish juichen. Al met al een prachtige locatie voor de finish van een van de meest aansprekende klassiekers van de wielerkalender.